Thursday, October 17, 2013

ေဆာက္လုပ္ဆဲ ဓမၼာရုံ အလွဴရွင္မ်ား

ေဆာက္လုပ္ေနဆဲ ဓမၼာရုံအတြက္ လွဴဒါန္းထားၾကေသာ အလွဴရွင္စာရင္းကို ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာအျဖစ္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ (ဤဓမၼာရုံထဲတြင္ ဆြမ္းစားျခင္း၊ အပတ္စဥ္ ဓမၼစကူးလ္ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ျခင္းႏွင့္ အလွဴပဲြမ်ားက်င္းပႏုိင္ရန္အတြက္ ေက်ာင္းဒါယိကာမႀကီး ေဒၚရႈလြမ္က မတည္ထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး စုေပါင္းကုသိုလ္အျဖစ္ ေဆာက္လုပ္မည့္ဓမၼာရုံျဖစ္ပါသည္။)
  • ၁။ (ဦးလွျမင့္) ေဒၚရႈလြမ္၊ လသာ                                  ၃၇၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၂ ။ေဒၚယဥ္ယဥ္  (အကူေလး) လသာ                              ၅၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၃။ ကိုေ၀ၿဖိဳး+မႏုႏုေအာင္ သဃၤန္းကြ်န္း                           ၅၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၄။ ဦးက်န္ေဆာင္ မိသားစု၊ ၂၇ လမ္း                               ၃၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၅။ (ဦးတင္ဦး၊ေဒၚတင္အုန္း၊ဦးသိန္းေအာင္)ရည္စူး၍ မေဒစီ  ၁၃၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၆။ မျမျမၾကည္ စမ္းေခ်ာင္း                                           ၁၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၇။ ေဒၚစန္းရင္ၾကဴ ေထာက္ၾကန္႔                                     ၁၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၈။ မိဘအေဒၚတို႔အားရည္စူး၍ ေဒၚလြင္လြင္သန္း                ၁၃၅၀၀ ဘတ္
  • ၉။ ေဒၚေမြ႔                                                                 ၃၀၀၀၀၀ က်ပ္
  • ၁၀။မြန္မြန္+ဘိုဘိုေဇာ္                                                  ၁၂၅၀၀၀ က်ပ္
ပစၥည္းအလွဴ
ေဒၚစန္းရင္ၾကဴ မိသားစု ေထာက္ၾကန္မွ ဂ်ပန္ အလူဇင့္ အမိုးျပားမ်ား လွဴဒါန္းထားပါသည္။

စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာမို႔


သတင္းထဲမွာ
ေကာင္းတာက နည္းနည္း။

ၾကားေနရတာက
မူးယစ္ေဆးေတြ ဖမ္းမိတယ္...
စိတ္ၾကြေဆးေတြ ဖမ္းမိတယ္...
လူသတ္မႈေတြ ဖတ္ရတယ္...
မုဒိန္းမႈေတြ ဆက္တုိက္ပါတယ္...
လယ္လုပ္သူ လယ္ယာမဲ့တယ္..
အက်င့္ပ်က္သူ ေပါလာတယ္...
ဗုံးေဖာက္တာေတြ မနည္းေတာ့ဘူး...
အြန္လိုင္းမွာ အၿပိဳင္အဆိုင္ အပုတ္ခ်ေနတာ..
နယ္စပ္မွာ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ေနၾကတာ..
မၾကားခ်င္အဆုံး လိမ္တာ ညာတာ လွည့္ပတ္တာ..
ႀကိဳးနီစနစ္မွ ႀကိဳးကိုင္စနစ္ကို ကူးေျပာင္းတာ...

အဲဒီ စုံစီနဖာ မေကာင္းမႈေတြအတြက္
ေဆးမီးတိုနဲ႔ မကုစားႏုိင္ဘူး။
လူေတြရဲ႕
Mind set ကို အျမန္ဆုံး ျပဳျပင္မွ အေျခလွမယ္။

ျမတ္ဗုဒၶကေဟာခဲ့ပါတယ္..
စိေတၱန နီယေတ ေလာေကာ. တဲ့။

စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္မွ အဆင္ေျပမယ္ထင္ပါရဲ႕။
စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္တဲ့ စနစ္မ်ား လိုအပ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕။
စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား တိုးပြားသင့္တယ္ထင္ပါရဲ႕။
စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္ေပးဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ေစာင့္ရဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။

ငါ့ဘ၀ ေနမကြယ္ခင္ ဒီႏုိင္ငံ...ဒီလူ႔အဖဲြ႔အစည္းကို
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့လူေဘာင္တစ္ခုအျဖစ္ ျမင္ခ်င္စမ္းပါတယ္။

Sunday, October 13, 2013

အထာ နဲ႔ သဘာ

ဆရာ ဆိုတာ
အထာ သိဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္။
သဘာ ရိွဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္။


တကယ္ေတာ့ ဆရာ မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အားလုံးဟာ မိမိက်င္လည္ရာဘ၀မွာ အထာ မသိသူမ်ားဟာ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ငန္းအထာ ကို္ယ္မသိရင္ ခက္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနသူရဲ႕အထာကို မသိရင္ ခက္တယ္။


၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ကထိန္ဖိတ္စာ

ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္၊ ေထာက္ၾကန္႔၊ တိေလာကရပ္ကြက္၊ ဓမၼပါရဂူေက်ာင္းတိုက္၏ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ စုေပါင္းမဟာဘုံကထိန္ပဲြ၌ ပင့္သံဃာေတာ္ (၂၄)ပါးတို႔အား ကထိန္သကၤန္းႏွင့္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းမည္ျဖစ္ပါ၍ တရားနာကုသိုလ္ယူ ၾကြေရာက္ပါရန္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

ေန႔ရက္။ ၁၃၇၅-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၇)ရက္၊ (၉-၁၁-၂၀၁၃)၊ စေနေန႔။
အခ်ိန္ ။ မနက္(၉)နာရီမွ (၁၂)နာရီ အထိ။
ေနရာ ။ ေထာက္ၾကန္႔ၿမိဳ႕၊ တိေလာကရပ္ကြက္၊ ဓမၼပါရဂူေက်ာင္းတုိက္။
           (ေထာပတ္ထမင္းျဖင့္ ဧည့္ခံပါမည္။)

အက်ဳိးေဆာင္အဖဲြ႕
ဓမၼပါရဂူေက်ာင္းတုိက္

ဒုတ္ကိုေၾကာက္သလား....ငါ့ကိုေၾကာက္သလား?


မအူပင္ ဓမၼစကူးလ္ ဆရာျဖစ္ဆင့္ပြားသင္တန္းဖြင့္ပဲြ(ဇြန္လ ၁၄ ရက္)အတြက္ ေလးအိမ္စုဆရာေတာ္နဲ႔ မိုးထဲေရထဲ အတူသြားရင္း မဆီမဆိုင္ ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္ကို သတိရေနတယ္။
အခုလို မိုးေရထဲမွာ ေဘာလုံးကန္ေနတာ ၾကာေနလို႔ အေမက ၀ါးျခမ္းျပားကိုင္ၿပီး လိုက္လာတယ္။
အနားေရာက္ေတာ့ လက္ကိုဆဲြ.. ၀ါးျခမ္းျပားနဲ႔ ရိုက္ဖို႔ရြယ္ၿပီး အေမက
“ဒုတ္ကို ေၾကာက္သလား... ငါ့ကို ေၾကာက္သလား”လို႔ ေမးတယ္။
အေမးရိွေတာ့ အေျဖေပးရတာေပါ့။ 

ခပ္သြက္သြက္ေလးပဲ 
”ဒုတ္ကို ေၾကာက္တယ္”လို႔ အေျဖေပးလိုက္တယ္။ 
ဒီအေျဖကုိ သေဘာက်ဟန္ မတူလို႔ 
“ေအာ္..နင္က ငါ့ကို မေၾကာက္ဘူးေပါ့” ဆိုၿပီး 
ရုိက္ဖို႔ ျပင္ေတာ့တာပါပဲ။ 
အဲဒီေတာ့ အသားနဲ႔ဒုတ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးမသြားခင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး 
“အေမ့ကိုလည္း ေၾကာက္တယ္”လို႔
ေအာ္လည္းေအာ္ ဒုတ္ေရာလူေရာ လႈပ္မရေအာင္ သိမ္းဖက္ထားခဲ့ဖူးတယ္။
 

အမွန္ေျပာရရင္ အဲဒီတုန္းက ဒုတ္ကိုလည္း မေၾကာက္သလို အေမ့ကိုလည္း မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒုတ္က သူ႔ဖာသာသူေနတာ ဘာ ေၾကာက္စရာလိုလို႔လဲ။ 
အေမကလည္း စိတ္ဆုိးတုန္းခဏပဲ..ေၾကာက္စရာ မေကာင္းပါဘူး။
တကယ္ေၾကာက္တာက အသားနာတဲ့ဒုကၡကို ေၾကာက္တာ ျဖစ္မွာပါ။
 

အခုလို အသက္အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အသားနာတဲ့ဒုကၡထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အိုရျခင္းဒုကၡ..နာရျခင္းဒုကၡ...ေသရျခင္းဒုကၡကို ေၾကာက္လာသလို ခံစားေနမိတယ္။ 
ခက္တာက ဒီဒုကၡေတြျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူကမွ လာၿပီး လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ 
ဘယ္သူကမွ လာၿပီး ရုိက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။
စဥ္းစားမိပါရဲ႕... 

ဒုတ္ကိုပဲ ေၾကာက္တယ္ေျပာေျပာ...
အေမ့ကိုပဲ ေၾကာက္တယ္လို႔ေျဖေျဖ...
ႏွစ္ခုစလုံးကို ေၾကာက္တယ္လို႔ ဆိုဆို..
အရိုက္ခံရတဲ့ေဘးကလြတ္ေအာင္ 
ငယ္ငယ္တုန္းက
ဒုတ္ကိုေရာ..အေမ့ကိုေရာ လႈပ္မရေအာင္ ဖက္ထားရသလိုမ်ဳိး....
တစ္ခုခုကိုေတာ့ ဖက္ထားဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။


ကိုယ္နဲ႔ တန္ရာတန္ရာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္တဲ့
တရားတစ္ခုကုိ မျဖစ္မေန ဖက္တြယ္ထားဖို႔ လုိလိမ့္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။